İlk 40 gün deliksiz uyuyan kızım yavaş yavaş geceleri beni rahatsız etmeye başladı. Önceleri uyanır, emer, kucağımda sızar kalırdı. Sonra sonra emerken uyku dağanıklıkları emerken oynama istekleri başladı.

O benim uykumun en tatlı olduğu saatler varya. Kucağımda “ugu gugu” diyen bir kız. İçten içten dua ederdim uyusun diye. Bazen gözlerim açılmazdı bile. Babası mışıl mışıl uyurken onu boğasım bile geldiği oldu 😂

Masal’a duş aldırıyorduk gündüz, sonra bir uyuyordu çocuk saatlerce uyanmıyordu. Tabi o gece anne sabaha kadar nöbetçi. Kendi kendime düşündüm. “Ben bu çocuğu akşam yıkasam rahat uyurum. Bir akşam denedik. Tabi o zamanlar Masal elde avuçta durmuyor babayla yıkıyorduk. Deneye deneye öğrendik sonunda…

“Bebeklerin geceyi gündüzü ayırt etmesi için, uyku saatinden önce duş aldırıp, üzerine rahat kıyafetler giydirip, karanlık odada uykuya dalmasını sağlamak” çocuğun gece gündüz ayrımı yapmasının en güzel yoluymuş.