• Çocuğumuzun teknoloji kullanım süresine sınır koymalıyız. 2 yaşın altındaki çocukların teknolojik aletlerle tanışmasına olabildiğince izin vermemeliyiz. İlköğretime kadar olan dönemde yaklaşık 30 dakika, ilköğretim döneminde yaklaşık 45 dakika, ergenlik çağında ise teknoloji kullanımını yaklaşık 2 saat ile sınırlamalıyız.
• Arta kalan zamanlarda çocuğumuza eşlik etmeli, olabildiğince birlikte vakit geçirmeliyiz (oyun oynamak, hem ebeveynin hem de çocuğun keyif aldığı bir etkinlik yapmak gibi).
• Çocuğumuza zengin uyarıcılarla dolu bir çevre sağlamalıyız. Kültür, sanat ve spor ile tanışabileceği fırsatlar sunmalıyız. Bu sayede televizyon, bilgisayar ve telefon tek uğraşı olmamış olur. Çocuğumuzun hayatında sosyalleşebileceği alanları arttırdıkça teknoloji kullanım isteği azalacaktır.
• Çocuğumuzun kullandığı teknolojik aletleri ortak alanlarda bulundurmalıyız, çocuk odası gibi denetim sağlayamayacağımız özel alanlarda değil.
• Çocuğumuzla konuşmalı, o konuşmak istemese dahi konuşmak için hazır ve istekli olduğumuzu ona göstermeliyiz. Öğrenmek istediği, merak ettiği konuları (romantik ilişkiler, arkadaşlık ilişkileri, cinsellik vb.) bizimle konuşabileceğini hissederse, yanlış yollardan bilgi edinme arzusunun önüne geçebiliriz.
• Çocuğumuzun uygunsuz siteler ulaşımını engellemek adına neler yapabileceğimizi araştırmalıyız. Bu konuda var olan filtreleme seçeneklerini uygulamaya koyabiliriz.
• Çocuk için en büyük örneğin ebeveynleri olduğunu unutmamalıyız. Kısaca, biz günümüzün ne kadarını teknoloji kullanarak geçiriyoruz?

Ah şu “harika kanatlar“. Masal Hanım’ın dikkatini çeken tek çizgi film de bu.

Bizim zamanımızda diye başlayacağım gene. Aslında bizim zamanımızda ki çizgi filmler sadece eğlendiriciydi. Oysa şimdikiler eğlendirirken öğretiyor. Pepe’ye bakıyorum da; sayıları saymaktan tutun da renklere kadar şarkılarla öğretiyor çocuklara.

Aslına bakılırsa ben de babası da çok fazla televizyon, bilgisayar ya da telefona alışması taraftarı değiliz. O yüzden de sadece birkaç çizgi film izleme iznimiz var. Bakalım bu kararlılılığımız ne kadar sürecek. Yani işin aslı ne kadar mücadele edebileceğiz. Yararlı programları izlemesinde sakınca yok ama bunun kontrolünü nasıl yapacağız, onu kırmadan doğruyu nasıl öğreteceğiz bilmiyorum. Sanırım önümüzde uzun bir yol var. Umarım kızımız için doğru olanı ona öğretirken onu incitmeyiz…

Masal’ı ilk aşıya götürdüğüm günü asla unutamam. Eşimle beraber götürdük. Aşıdan önce ben o kadar heyecan yaptım ki. Hani o meşhur laf vardır ya ‘’kızım yerine benim canım acısa’’ … Hani ‘’onun canı yanmasın, ben razıyım’’ … Kızımın canı yanacaktı. Gerçi bunu 7 günlükken de yaşamıştık.

Bizim ilk aşımız 10 günlükken tekrarlandı. K Vitamini eksikliğine dayalı göbek düşmesinden sonra göbek kanaması oldu göbeğimizde. Doktorumuz da, bebekler de göbek kanaması K vitamini iğnesi tekrarladı. Bacağından yaptılar onu da. Normal aşı gibiydi. Normalde her bebeğe bu iğne doğumun ertesi günü yapılırmış. Bizim aşı tutmamış ve tekrarlanması gerekmiş. Kuzum bir başladı ağlamaya iğneden hemen sonra. O an içim parçalandı. Aşıdan sonra sakinleşmek için hemen emzirdim. Bir tek meme de sakinleşiyoruz çünkü biz.

Sonra 6 ay boyunca her ay her ay derken olduk 8 aylık. 2 aydır rahatız. Ama hala o ilk korkumu ve kızımın can acısına ortak olmam henüz geçmedi. Annelik zor… Şimdi aşağıda sizlere hangi aşı kaç aylıkken yapılır tablo şeklinde sunacağım. Umarım işinize yarar.

Annelerin de tenefüse ihtiyacı vardır. Sabah erken uyanan bebekler akşam olunca oturup çay kahve içmek zorunda olduğun bir koca derken uykusuz günler kapıda. Akşamları Masal uyuyunca eşimle zaman geçirmek benim hoşuma gidiyor. Eşimle oturup kahveni yudumlarken ( bakınız )telsizden gelen bir Masal sesi de paha biçilemez tabi. Çay kahve Masal derken de akıp giden saat… Yatıp deliksiz uyumak mı? Komik olmayın lütfen henüz o mevkiye ulaşamadık biz. Gece de en az 4 sefer uyanırız biz. Uyanmak olmazsa olmazımız.

Tabi akşam erken uyuyoruz ya, sabah 8 bazen 7:30 da sabah olur Masal’a. Bu da demek oluyor ki anne 6 saat uykuyla kaldı. Bari bu 6 saat deliksiz olsaydı ona da razıydım… Gece uyanmalarında havanın aydınlanmak üzere olduğunu fark edince içime bir şey oturuyor resmen. O zamandan sonra ki o uyku var ya eşi benzeri yok benim için. 10 dakika da olsa Masal uyusun diye içten içe dua ettiğim doğrudur.
Evet gelelim annenin dinlenme zamanına. Bugün o kadar bir ağırlık çökmüş ki anlatamam. Babamız geceye gidecek gene bu gece. Uykusu varmış yattı. Tabi canım yat. Masal da uyuyordu. Fırsat bu fırsat dedim… Ben de yattım. Artık yeter ama birileri anlamalı benim de uykum var. Yatınca tabi Masal hissetmiş olacak ki uyandı. Bir posta gidip uyuttum. Sonra tam dalıyordum gene Masalllll….. Eşimin kalktığını duydum. Bir yatmışım ama o rahatlıkla anlatamam. Uyumuşum. Hem de 3 saat. Eşim kızımızla ilgilenirken sonunda dinlenme fırsatım olmuştu.

Bazen babamız gececi oluyor. O geceler Masal yanımda yatıyor. Sarılıp uyumuyoruz ama gene de birbirimizin huzuru yansıyor ikimize de. Ne de olsa onunda buna ihtiyacı var artık 8 aylık olduk. Masal 40 gününü doldurduğunda ayırdım Masal’ı yanımdan. Odasında yatağında yatmaya alışık bir bebek. Şimdi şimdi yanıma alıyorum artık. Bazı şeyler arada olunca tatlı olurmuş ya o misal bizimki de.