O zaman herkese merhabalar ? gelelim mi artık beklenen yazımıza ? nasıl başlasam bilemedim şimdi…

İlk olarak şunu söylemeliyim ki dünyada ulaşılabilecek en güzel mevki “annelik”. Sadesin özsün sensin ya senden bir can daha. Var mı ki ötesi. Rabbim isteyen herkese nasip etsin, hiç bir kucağı boş bırakmasın inşallah.

Lohusalık dönemimin nasıl geçtiğine gelince tabiki herkesde olduğu gibi bende de gergin geçti. Bence bunun en büyük etkisi aslında adetlerimiz. O ninelerden dedelerden gelen görgü kuralları dedikleri varya en başta olmaması gereken o. Bir kadın doğum yapmış… Belki dikişi var zaten o süreçte yerinden kalkmaya korkar her bayan acabalardan… Bir de bebek görme hevesleri var ya… Hala anlam veremedigim bir durum. Bı durun ya bı durun demi. 40 günü atlatsınlar bı ? annede kendine gelsin bebekte ortama alışsın. Ama yok bizim adetler var rahat etmem sağlık ne ki… Başta olmamalı dediğim ilk şey bu kesinlikle…

Şimdi başımdan geçen bir durumu anlatayım size biraz gülelim. Masal’ı 7.gününde topuk kanı için dışarıya çıkarttık. Daha apartmandan iner inmez komşu amcamız geldi yanımıza. Baktı Masal’a buraya kadar herşey normal görünüyor değil mi? Sonra ettiği ilk laf ne oldu biliyor musunuz? “Uyuyor mu bu?” Cevap “uyuyoruz amca”… Sonrası “emiyor demi” ??? Eee beeee amcam uyumasa gelip bakacak mısın yoksa bize mama mi yapacaksın. Haydi o meraklı teyzeleri geçtim de ya buna ne demeli. Uyumuyor ışığını görünce gel mi deseydim acaba diye pişmanlığım devam etmiyor değil açıkçası…

Bebek mevlidi… Yapmadım yapmak istemedim pişmanlığım da olmadı. Ufacık çocuğun elden ele gezdiği bir ortam, dağılan kalabalık sonrası lohusalık halinle toplaman gereken ev… Evde ufacık bebek var resmen mıntıka temizliği yapmak şart sağlık açısından da. Allah’a şükür hatimi okundu ama evimde o kargaşaya girmedim ve pişman da olmadım. Kızımın sağlığı açısından da en doğru karar olduğunu düşünüyorum.

Masal doğdugu günden beri tüm aşılarını tamamladım. Devletin ödemediği ucretlileri bile yaptırdım. Doktor kontrolünde hepsini tavsiye etti doktorum ve yaptırdım. Şimdilik bu konuda da pişmanlığım yok umarım da sürpriz birşey yaşamam bu konuda ?

Bebeğimi istediğim gibi büyüttüm. Kimseye boyun eğmedim. Kimseden tecrübelerini alamadım. Tecrübe de olsa her bebek farklıdır. Bu yüzden yapma denileni değil zihnimin hükmettiğini yaşadım. İçinden çıkamadım konuda doktoruma danıştım.

Bir örnek daha verecek olursam. Kızımı giyindirmeye çalışıyorum. Çocuk sıkıldığı için ağlıyor. Yanımdakiler kolumu acıdı bacağımı çıktı dedikçe oturup içten içten çocuğumun canını acıttım diye aglamışlığım var. Sonrasında öğrendim ki bebeklerin kemikleri acımaz, çıkmaz… İşte o geri kafalılık var ya ona uysam belki anneliğe hiç alışamazsınız yapmayın bunları. Uymayın herkesin dediğine. O çocuk sizin ve siz onun için en doğru olan kişisiniz. Siz o kadar yüce bir meleksiniz ki Rabbim size bu canı emanet etti. Kimse de bunu bozma hakkına sizi yerme hakkına sahip değil unutmayın. Rabbim emanetini sahip çıktırır yeterki siz kalbinizi temiz tutun.

Göbeği düşene kadar annem ve kayınvalidem yıkadı masalı. Sonrasında eşimle ben yıkadık. Ağlatmadan öğrendik. ? Tırnaklarını kendim kestim.

 

Kırk gün yanımızda yattı. Sonrasında odasında yatmayı alıştırdım. Telsiz aldık. Gece gündüz hep odasında yattı. Şükür bu da benim için baştan alıştırılmış bir nimet oldu ? zaten beşik almadım. Tek yatağı vardı sallanmadı bilmedi. Emzik almak istemedi ama ısrarla verdim. 4 ay emdi sonra diş çıkartırken bıraktırdım. Sanırım emmeye devam etse önünü almam zor olabilirdi.

 

Evet sevgili annelerim ve anne adaylarım bu da benim lohusalığım. Bu Masal’ın başrolü ben kızım & eşim ?

Share: