Bebeğim artık küçük bir patlıcan kadar. Babası kızımın tekmelerini karnıma elini koyarak hissedebiliyor artık. Hatta babasıyla daha güzel iletişim kuruyorlar. Babası ne zaman karnıma elini koysa kızım daha fazla harekete geçiyor.

Biz bu hafta da 4’lü tarama dolplere de girdik. Kızımızı ilk defa bu kadar net görüyorum. Ama elini gözüne kapatmış doktorumuz ne kadar çaba gösterse de o el oradan çekilmedi. Sanırım biz biraz inatçı olacağız. Babamız inat nedir bilmez ama bana mı çekti ki inadı. Ben de inatçı değilim ki. Sadece yapmak istemediğim bir şeyi ölsem de kimse yaptıramaz bana 😀 Bu inat mı ki canım sizde 🙂 🙂 🙂 Hani makalenin başında size küçük bir patlıcan dedim ya biz biraz bu sınırın biraz üstüne çıkmışız. Doktorumuz bugün bize 480gr olduğumuzu söyledi. Evet normalin oldukça üstüne çıktığımız doğrudur.

Bebeğim artık bizlerin sesleri net bir şekilde algılayabilir duruma gelmiş. Onun kalığındaki kemikler artık sertleşmiş. Biz kızımla artık sesli kitaplar okuyup şarkılar dinliyoruz. Bunları yaparken karnımda o kadar sakin hareketler çıkarıyor ki anlatamam size. O da bunun huzurunun farkında. Bebeğim sesimizi ne kadar çok duyarsa doğduğunda sesimiz o kadar tanıdık gelecekmiş ona. Babasına da onunla sesli konuşması konusunda devamlı ısrarlı davranıyorum.

 

Share: