”Doya doya yaşa” dediler. ”Bir daha hamile de kalsan ilk hamilelik gibi olmaz” dediler. Ondandır bu hallerim.

[envira-gallery id=”365″]

Kızımın karnında son günlerini sabırsızlıkla beklerken kutlamasız da olmazdı ama. Bunlarda benim Baby Showers partimden görseller oralar şurada dursun 🙂

[envira-gallery id=”353″]

Evimde misafir odası yok. Evin her yerinde eşim kızım ve ben yaşıyoruz. Misafir için ayırdığım yemek takımlarım, çatal kaşık takımlarım da yok. En iyileriyle kendimiz yiyoruz. Misafir gelirse onlara da çıkarıyoruz bizimkilerin aynısından.
Biri evime geldiğinde evim dağınıksa panik de olmuyorum ben. Evimi değil beni görmeye geliyor benim sevdiklerim, sevenlerim… Bu yüzden ev dağıldı diye kızamam kızıma. Kızımla beraber dağıtıyor beraber topluyoruz. Şimdiye kadar çıkmayan tek bir leke olmadı yaptığımız faaliyetlerde.
Hiç bir ev işi “anneee” diye seslenen kızımdan ya da gülüşünden daha önemli olmadı benim için. Hiç bir zaman kızmam kızıma büyükler sohbet ederken araya girip fikrini söyledi diye. Dinlemeyen büyükleri ikaz ederim aksine “kızım size bir şey söylüyor” diye.
Evimde mutluluktan daha fazla önemsediğim hiç bir şey yok benim. Bu yüzden beni mutsuz etmeye çalışan insanların ne söyledikleriyle de ilgilenmiyorum. Hayatıma kattığım insanları da böyle insanlardan seçmeye çalışıyorum.
Ailemin huzuru 1 numaralı komşumun evimle ya da kızımla ilgili ne düşündüğünden çok daha önemli.
Bu kadar üzüp kasmayın kendinizi de beni de… Şu ne der bu ne der diye düşünmüyorum, ev kirlenir, üzeri kirlenir diye engelleyemem çocuğumu. Çünkü biliyorum geri getiremeyeceğim tek şey onun bu yaşları olacak. Ve ben bir daha doğursam bile tecrübesiz anne olmayacağım. O yüzden beni ve ailemi bize bırakın…

Çocuklarımız bizlerden ayrı bir ruhsal alemde yaşarlar. Bu dünya onlara has rahatlık ve renklilik içerir. Bardaktaki suyu yere dökmek onların eğlencesiyken bize ters gelir. O yüzden bizim dünyamız onlara uygun değildir.

Biz kendimizi onlara uydurmak zorundayız. Onların gelişimi büyümesi ve kendilerini yetiştirmesi için onları kendi alemimize sakin sakin almalıyız.

Bizim alemimizde hırs vardır, öfke vardır, yarınlara dair kaygılar vardır. Çocuklarda ise ne geçmişe dair sorunlar ne de geleceğe dair endişeler vardır. Onların alemi çok çok daha güzeldir. Keşke hepimiz her zaman öyle kalabilsek. Hani çocuk ruhu herkesi iyi eder diyorlar ya… Tertemiz hayatları var nasıl iyi olmaz ki insan.

Çocuk, eğitilirken, onun çocuksu dünyasına girmek, onu orada gözlemlemek, yetişkinden farklı bir ruh haliyle yaşadığını fark edip ona oradan hitap etmek gerekir… Çocuğun dünyasına giremeyen yetişkin, çocuğu kendi dünyasına getirmek zorunda kalır ki, böylesi bir durum çocuk için hiç de huzur verici değildir… Bunun içindir ki her kim çocuk eğitmeyi göze alırsa çocuklaşmayı da göze almalıdır.